Το στάδιο αυτό της ζωής του ανθρώπου συνοδεύεται από χρόνιες παθήσεις του νευρικού, μυοσκελετικού, κυκλοφορικού και καρδιοαναπνευστικού  συστήματος. Άνοια, εγκεφαλικά επεισόδια, νόσος  Πάρκινσον, υπέρταση, καρδιακή ανεπάρκεια, φλεβική ανεπάρκεια, οστεοπόρωση , αρθρίτιδα γονάτων και ισχίων, περιαρθρίτιδα ώμου, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, κατάγματα, είναι μερικές και οι πιο συνήθεις. Όλες οι παραπάνω επιφέρουν πόνο, μυϊκή αδυναμία, έλλειψη ισορροπίας και αστάθεια και κατ’ επέκταση περιορισμό της δραστηριότητας και της αυτοεξυπηρέτησης άρα και ψυχολογική κατάπτωση.

Σχεδιάζοντας και οργανώνοντας ένα φυσικοθεραπευτικό πρόγραμμα αποκατάστασης με βάση τις ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης (προφίλ ασθενούς, πάθηση, πλήρες ιστορικό, κτλ.) και εφαρμόζοντάς το επιτυγχάνουμε θεαματικά αποτελέσματα. Θα τονίσω και πάλι πόσο σημαντικά είναι, εκτός από την γνώση και εμπειρία του φυσικοθεραπευτή, η υπομονή και επιμονή στην επίτευξη του προγράμματος, ο ατομικός χώρος θεραπείας που επιτρέπει την προσήλωση καθώς και την ψυχολογική ανάταση του ασθενούς που αποτελούν κινητήριες δυνάμεις στην βελτίωση της υγείας του.