Βλάβες που συμβαίνουν στο κεντρικό νευρικό σύστημα ( εγκέφαλος- νωτιαίος μυελός), είτε στο περιφερικό ( αισθητικό- κινητικό) έχουν ως συνέπεια την καταστροφή και εκφύλιση των δομών τους. Αυτές μπορεί να είναι μόνιμες, μερικώς αναστρέψιμες ή εκφυλιστικές. προκαλούν ανάλογα αισθητικοκινητικές δυσλειτουργίες , παθολογικά πρότυπα κίνησης , περιορισμό της αυτονομίας του ατόμου-ασθενή. Με τα κατάλληλα προγράμματα φυσικοθεραπευτικής αποκατάστασης επιτυγχάνεται αναχαίτιση ή καθυστέρηση της παραπάνω παθολογίας, βελτίωση της κλινικής εικόνας που οδηγούν σε ποιοτικότερο βιοτικό επίπεδο , λειτουργική κίνηση , καλύτερη ψυχολογία και άρτια κοινωνική ζωή. Μερικές από αυτές – συγγενείς, επίκτητες, αυτοάνοσες – είναι οι παρακάτω:
- εγκεφαλικό επεισόδιο ( ημιπληγίες- παραπληγίες- τετραπληγίες )
- εγκεφαλίτιδα
- εγκεφαλική παράλυση
- ιππουριδική συνδρομή
- νόσος του πάρκινσον
- πολιομυελίτιδα
- πολλαπλή σκλήρυνση κατά πλάκας
- σύνδρομο Ret
- νόσος του Huntington
- μεταπολιεμυελιτιδικό σύνδρομο
- πολυομυοσίτιδα
- μυοπάθεια
- μυϊκή δυστροφία όπως Duchene/ Becker
- μυοτονία
- πάρεση – παράλυση περιφερικών νεύρων
- πολυνευροπάθειες
- πάθηση Charcot-Marie-Tooth
- αταξία Friedreich